Bazen Söylenmeden Kalmalıdır Söylenmek İstenilenler

Başlık ne kadar da karamsar değil mi? Düşünsenize bir. Birşeyler söylemek istiyorsunuz ancak bunu söylememeniz gerekiyor. Aslında aklınızda, benliğinizde olan bir düşünce, belki bir his, belki bir kavram, belki bir fikir ya da şu anda aklıma gelmeyen bir başka şey. Tam dilinizin ucuna kadar geliyor ama tutuyorsunuz. Dudaklarınız adeta bir mahkumun üzerine kapanan demir parmaklıklar gibi ağzınızda hapsediyor sözcükleri. Özgür bırakmıyor.

Bu durumla insanlar farklı durumlarda karşılaşabiliyorlar. İnsan karşılaşacağı tepkiden çekinebilir. Annesine, babasına karşı fikirlerini, hislerini ifade edemeyebilir örneğin. Babasıyla tamamen zıt siyasi görüşe sahip bir genç, düşüncelerini babasına karşı savunamayabilir. Onunla tartışmaya giremeyebilir örneğin. Ya da otoriteden korkar. Özellikle düşünce özgürlüğü düşünceler beyinde kaldığı sürece geçerli olduğu yerlerde bu tür durumlarla genele ve sisteme aykırı düşüncelere sahip insanlar sık sık karşılaşırlar. Yine dindar inanların içinde ateist biri tanrı ile ilgili düşüncelerini ne kadar dillendirebilir. Pek dillendiremeyeceği aşikar değil mi? Tüm bu durumlarda insanların kendilerini pek huzursuz, mutsuz hissetmeleri olağan. İnsanlar için kendilerini ifade edebilmek çok büyük bir ihtiyaçtır ve bu ihtiyacını gideremeyen insan sürekli bir mutsuzluğa ve bu mutsuzluğun yol açtığı sıkıntıya mahkum olur. Herşeyi göze alacak kadar asi olanlar toplumdan göreceği baskı, dışlanma, ötekileştirilmeyi, yalnızlığa mahkum edilmeyi ve hatta karşı karşıya kalacağı hukuki yaptırımları göze alarak en keskin düşüncelerini dillendirebilir. Ancak bu asi ruhlu cesur insanların başlarına gelenler çoğunluğun tüm cesaretini kırar ve onları çaresizliğe ve içlerinde bulundukları durumu kanıksamaya mahkum eder.

İnsanların söylemek istediklerini söyleyemedikleri bir başka konu da gönül ilişkilerinde ortaya çıkar. Ancak bu konuya girersek konu çok çok uzayacaktır. Ancak bu tür bir durumda kalanlar için hayatın tüm tadı kaçar ve bazen yapmaları gereken tek şey içlerinde bulundukları durumu kanıksamak, kabullenmek ve kaderlerine razı olmaktır.