Okulda Türkçe öğretmeniniz size kompozisyon yazma konusunu anlatırken bu muhteşem üçlüyü mutlaka söylemiştir. Her kompozisyonun bir girişi olmalı, ne anlatılmak isteniyorsa gelişme bölümünde enine boyuna irdelenmeli, işlenmeli ve gelişme kısmına gelindiğinde ise varılmak istenilen nokta ne ise o noktaya ulaşılmalı. Bu net bir şekilde bir konuyu anlatmak için yazmaya başlayan birinin kesinlikle kusursuz bir biçimde yapması gereken şeylerin bir listesidir. Tabi her zaman net bir şeyi anlatmak için yazmaya başlamayabilirsiniz. Bu durumda ulaşacağınız yeri de net bir şekilde bilmiyorsunuzdur. Bu adeta bilmediği bir coğrafyada doğa yürüyüşü yaparken kaybolan biri gibidir. Belki de asıl amacı zaten kaybolmaktır - ki bazen farklı, yeni bir yol keşfedebilsin - . Ancak bu kişi öğle yemeğini nerede, nasıl bir yerde yiyeceğini bilmemektedir. Bazen önemli olan bir yere varmaktır, tam olarak nereye vardığın değil.
Kompozisyonun bu üç kısmından en kilit olanı kesinlikle gelişme bölümüdür. Giriş kısmı genellikle kısa ve okuru gelişme kısmında olacaklara hazırlayan bölümdür. İyi olması tercih edilmekle birlikte şart değildir. Gayet sıradan bir giriş ile de çok iyi bir kompozisyon yazılabilir.
Bir kompozisyonun gelişme bölümü adeta bir savaş meydanı gibidir. Giriş bölümü savaşa hazırlık ve sonuç bölümü ise savaşın sonunda yapılan barış aktidir. Ancak barış görüşmelerine galip olarak mı malup olarak mı oturacağınızı gelişme bölümü belirler. Yani bir başka deyişler, kompozisyonu kompozisyon yapan gelişme bölümüdür, asıl savaş orada verilir, asıl ter orada akıtılır, kan orada dökülür. Başarılı bir gelime bölümü yazarı zaten zafere taşıyacaktır ve istediğini antlaşma masasından alarak ayrılmasını kolaylaştıracaktır.
